กำยานและมดยอบ (Frankincense & Myrrh) เครื่องหอมอันทรงคุณค่าเป็นพันปี

ความหอมที่ไม่เคยหายไป แม้ผ่านไปเป็นพันพันปี

เมื่อประมาณ 1,000 ปีก่อน มีนักวิทยาศาสตร์อาหรับ และ นักเทคโนโลยีชาวยุโรป มีการใช้เทคนิค ระบบกลั่นของเหลวที่ทำให้ได้สารหอมที่มีกลิ่นหอมเข้มข้นยิ่งขึ้น จึงได้นำเทคนิคนี้ไปใช้ผลิตน้ำหอมเพื่อขายในปริมาณมาก และมีพ่อค้าชาว Venice ในอิตาลีนำน้ำหอมไปถวายกษัตริย์ และขายให้ชนชั้นสูงในยุโรปต่อไป เมื่อ Vasco da Gama พบเส้นทางเดินเรือจากยุโรปถึงอินเดีย บรรดาสินค้าสารหอม (อบเชย การบูร ลูกจันทน์ ก้านพลู และยางไม้หอม) ก็ถูกนำขึ้นเรือจากเอเชียไปยุโรปเพื่อผลิตและขายให้คนที่มีฐานะดีใช้

และมาถึงปัจจุบันจึงได้มีการค้นคว้าหาความจริงเกี่ยวกับที่มาของความหอมและสรรพคุณของสารหอม เช่น มดยอบ และกำยานจนพบว่า Herodotus เมื่อ 450 ปีก่อนคริสตกาลได้เคยกล่าวถึงแพทย์อียิปต์ กรีก โรมัน และเปอร์เซียนิยมใช้มดยอบในการทำความสะอาดแผล ซึ่งการทดสอบสมบัติของมดยอบในห้องปฏิบัติการปัจจุบัน ได้ผลว่า มดยอบมีสมบัติการเป็นยาปฏิชีวนะ สามารถลดอาการอักเสบในปอด และความอึดอัดของอาการโรคหอบหืด และสามารถลดความเจ็บปวดได้ด้วย

นี่จึงอาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ Mary Magdelen ได้ถวายมดยอบแด่พระเยซูก่อนถูกนำตัวขึ้นตรึงบนไม้กางเขน การทดสอบของแพทย์ในอินเดียก็ได้แสดงให้เห็นว่า มดยอบมีสาร gugulsterone ที่สามารถลดระดับ cholesterol ในเลือด และป้องกันโรคหัวใจ รวมถึงโรคเส้นเลือดอุดตันได้ด้วย การทดลองโดยแพทย์ชื่อ Guido Majno เมื่อ 40 ปีก่อนได้แสดงว่า มดยอบสามารถฆ่าแบคทีเรีย Staphylococus ได้ในทำนองเดียวกับกำยาน ดังนั้นของขวัญที่ปราชญ์ 3 คนนำไปถวายพระเยซู Joseph และ Mary เมื่อ 2,000 ปีก่อนจึงมิใช่เพื่อให้ดับกลิ่นสาบในโรงนา อันเป็นสถานที่ๆ พระเยซูประสูติ แต่ให้เป็นพระโอสถเพื่อรักษาโรคด้วย